Kimyonun çok çeşidi vardır. Kirman kimyonu siyahtır. Fars kimyonu sarıdır. Şam ve Nabat kimyonu da vardır. Bunların
hepsinin hem yetiştirilen hem de yabani türleri olur. Dioskorides yetiştirilen kimyonun tadının güzel olduğunu söyler. Özellikle de Kirman kimyonunun, sonra Mısır kimyonu gelir. Kimyon birçok ülkede yetişir.
Tabiatı: 2. derecede sıcak 3. derecede kurudur.
❖ Isıtıcı gücü vardır, gazları çözer ve vücuttan atar.
❖ İçinde kimyon kaynatılmış su ile yüz yıkanırsa cildi temizler. Kimyonun kendisi de gerektiği kadar kullanılırsa da
temizler fakat çok kullanılırsa rengi sarartır.
❖ Kimyon kayruti (Cerrahlar arasında bilinen bir merhemdir. Gül yağı, taş yoncası, safran, kafur ve beyaz
bal mumundan yapılır) ile yahut zeytinyağıyla veya zeytinyağı ve bakla unuyla husyelerin şişlikleri (orşit) üzerine konur. Kimyon sadece zeytinyağı veya bal ve zeytinyağıyla da kullanılabilir.
❖ Yaraları bitiştirir. Özellikle süsen tohumuna benzeyen yabani kimyon. Bunun için cerahatin deliğine kimyon
doldurulması gerekir.
❖ Kimyon sirke ile dövülüp buruna çekilse burun kanamasını keser.
❖ Ağızda çiğnenip zeytinyağı ile karıştırıldıktan sonra gözdeki kuşkanadı/pterjium ve gözaltı ekimozu üzerine damlatılır
ve faydalı olur.
❖ Tuzla ağızda çiğnenir ve sonra bunun suyundan gözdeki uyuz, sebel (Gözde kırmızı pek çok damarın örülmesi, hatta ğaşevete (ağ-örtû) benzer bir şey oluşur ve gözün siyah kısmına ulaşıp orada kaşıntı yapar.) ve pterjiuma damlatılırsa yapışmayı engeller.

❖ Su ile karışık olan sirkeyle kimyon içilirse nefes darlığına iyi gelir. Galen’e göre bu nefesi intisaba (orthopnea) ve soğuk
kaynaklı hafakana dahi iyi gelir.

KAYNAK: İbn Sina, Şifalı Bitkiler ve Baharatlar (El-Kanun Fi’t-Tıb Kitabından), Muhammet Uysal, Endülüs Kitap, Kimyon Maddesi